Este blogue forma parte da Rede de Blogueiras/os en defensa do Galego
Publicada por xenevra |


Morticia é unha rapaza sombría que vive nunha casa vella e abandonada, e afastada da civilización. Dende esa casa escoitábanse berros de nenos chorando e pedindo axuda. Ela ten o pelo teso e de cor vermella, a cor do sangue. Ten tamén un nariz prominente e afiado, e as orellas como as dun can. A cor da súa pel é pálida como a dun morto. As súas unllas son longas, afiadas e negras. A mirada é penetrante e aterradora. Leva pendentes e aneis por todo o corpo que lle proporcionan un aspecto macabro, lúgubre.
Amalia
Marta
Diego
Óscar

comentários (0)

11:04

Elvira....

Publicada por xenevra |



Elvira é unha rapaza estraña. Esa mirada fría inquieta. O seu rostro pálido incítate a saber máis dela. A perfección exterior oculta o seu ser escuro. A súa forma de pensar é arrepiante.Esa intriga ao falar produce un gran temor. Ten unha forma de andar tan peculiar que te hipnotizará. Ela é como un folio...

Bruno: Elvira da a impresión de que é unha pantasma.

Ainhoa: Elvira aterrorízame.

Jorge: Elvira é un ser estraño.

Teixeira: Elvira é transparente.

Leti: Elvira, Elvira, Elvira so saben falar de Elvira!


3ºA!

comentários (0)

11:03

Así é Asunción

Publicada por xenevra |

Esta maña ao ver a Asunción descubrín que os seus beizos teñen a cor dun cadáver descomposto, a súa estrema delgadeza semella a invisibilidade, a súa boca sobresaen dous colmillos afiados e tintados de sangue. As súas fazulas remarcadas transmiten malas sensacións, o seu cabelo oscuro destaca a palidez do seu rostro, e os seus ollos garándese penetrantes fante sentir intimidado e hipnotizado, a súa voz tan aguda e escalfaríante faite estremecer. Das súas orellas rematadas en punta colgan uns pendentes extrabagantes en forma de serpe,. Ao pisar os estrondos dos seus zocos fante estremecer. As súas uñas sucias e longas móvense con axilidade buscando os ollos das súas vítima. Así e Asunción.


Ana Pablo Xabier Laura

comentários (0)

11:03

Así é Asunción

Publicada por xenevra |

Esta maña ao ver a Asunción descubrín que os seus beizos teñen a cor dun cadáver descomposto, a súa estrema delgadeza semella a invisibilidade, a súa boca sobresaen dous colmillos afiados e tintados de sangue. As súas fazulas remarcadas transmiten malas sensacións, o seu cabelo oscuro destaca a palidez do seu rostro, e os seus ollos garándese penetrantes fante sentir intimidado e hipnotizado, a súa voz tan aguda e escalfaríante faite estremecer. Das súas orellas rematadas en punta colgan uns pendentes extrabagantes en forma de serpe,. Ao pisar os estrondos dos seus zocos fante estremecer. As súas uñas sucias e longas móvense con axilidade buscando os ollos das súas vítima. Así e Asunción.

comentários (0)

11:01

A pantasma do cemiterio

Publicada por xenevra |


Onte no vello cemiterio, do pobo, vin entre desgastadas e viscosas lápidas unha silueta esquelética que parecía a dunha pantasma.O seu rostro pálido ía cuberto por un velo negro.Levaba posto un des garrado vestido de noiva negro.Os seus pés levitaban delicadamente a un palmo do chan. Parecía estar abandonada a súa sorte.Estaba temorosa e inqueda. Ollounos cunha mirada fría e terrorífica. De súpeto, desapareceu tras uns segundos, sentimos unha man tocando a nosa espolada. Démonos a volta e alí estaba,era...


Alba Baltar,
Pablo Cabo,
Manuel e
Sara Taboada

comentários (0)

Publicada por xenevra | Etiquetas:


A nosa misteriosa M.

M, unha rapaza coa cara pálida, ollos saltóns cunha cor negra como a da noite. Ela é moi , semellan os de un vampiro. As súas longas mans e as uñas como agullas, que semellan as de unha meiga. Sempre anda soa, non se relaciona ca xente. Todas as mañás cando vimos cara o instituto, vémola saír do cemiterio. A roupa sinistra, a súa melena longa e abraiante como a lúa. O seu corpo, esvelto e ríxido, os seus dentes afiadosa que leva é de cor negra. Nunca a vemos con roupa de cores vivos. Cando entra na clase a todos nos entra un calafrío no corpo. É unha persoa moi terrorífica e estraña.



Fran
Sara
Nuria

comentários (0)

Publicada por xenevra |

Son X, unha rapaza que se mirou ao espello pausadamente por primeira vez. Fixeime no meu mirar, e dinme conta que os meus ollos escuros releixaban o meu misterioso pasado. Na miña cara non existe un sorriso.Estes síntomas son o resultante dunha fazaña que permanecerá na miña vida. Recórdoo como se fora hoxe, os franquistas descortizaron a miña familia diante da miña presenza. Comigo fixeron cousas inimaxinábeis,sometéronme a unha transfusión de sangue de morcego para ver se me conseguían converter nun vampiro(...) Non seguirei co meu escuro pasado, porque estas traxedias farían estragos na vosa mente.(...)




Alba S
Miriam
Cristian
Elisa

comentários (1)

Subscrever: Mensagens (Atom)