os nosos relatos

Ola!Chámome Xoán este ano esquecinme de escribirlle a carta aos Reis Magos.Pero aínda así, o día seis pola mañá,atopei nos meus zapatos un bañador máxico.Sí,sí,máxico,dígovolo enserio,eu tampouco daba crédito disto ata que un día,así por que sí ,díxenme:Veña Xoán imos estrear o bañador pois ata verán aínda queda moito,e metinme na bañeira.Mais ,como aínda son "un carrabouxo pequeno", (como di a miña nai) dúchome con manguiños,non vos riades..pois o problema esta en que  teño medo de afogar..pero ese día non precisei de ningún obxeto para me manter a flote,o meu bañador (ese co que me agasaiaran ose Reis) era máxico,que digo máxico,era máis que iso!Facíame nadar cunha técnica que moitos profesionais querrían ter.De súpeto o baño converteuse nunha piscina.Dun chimpo fixen catro largos ,para un lado, e para o outro,unha cousa impresionante!O problema foi que tiveron que pasar moitos meses para que volvera a usalo,pois a mamá castigoume polo tsunami que montéi no baño e aínda por riba as piscinas da vila non abrirían ata o verán.Así que agardei,agardei e agardei,moi impaciente,iso sí,pero axiña chegou o momento e púdenlle amosar ao meu amigo Pedro do que era capaz o meu traxe de baño.
Como todas as tardes de verán fumos a piscina.O moinante de Pedro non me cría,decía que eu era un troleiro,así que rapidamente lanceime á piscina.Ollo, non a piscina dos pequenos,non,á dos grandes!Tíñades que ver a cara que se lle quedou ao meu amigo,que seguía sen crer o que veía,estaba convencido de que eu,Xoán Lousada,o home (ou cativo) máis xusto do mundo,fixera algún truco para nadar así de ben.Mais non me importou porque eu sei que o meu bañador é ,de veras,máxico,como a bariña do Harry Potter.