Foi
aquel día
na
Guerra Mundial,
ao
meu bisavó,
esnaquizáronlle
a man.
Foi
aquel lobo,
naquel
piñeiral,
no
lugar de aló,
comezou
a berrar.
Auxilio!
Auxilio!
Berraba
sen par.
Estaba
a punto,
a
punto de estoupar.
Eran
longo das tres da mañá,
a
guerra seguía esperta,
ao
meu bisavó doíalle a testa,
ela
si que non estaba esperta.
Isto
rematou por unha lesión,
no
medio do lugar de Torsón.
Foi
longo de recuperar,
pero
cincuenta anos despois,
operáronlle
a man.
Comezou
a súa ledicia, xa era tarde.
Cumprira
setenta e dous.
Xurxo
Varela
0 comentários:
Enviar um comentário