LOBOS
EN TABOADA
Un día, na terra de meu
avó, cando era novo, había unha lenda que dicía que un lobo pasaba
por un camiño todos os días a todo correr; coma se fuxira de algo.
Segundo a lenda o lobo
pasaba por alí todos os días arredor das cinco e media da tarde.
Ninguén se atrevía a comprobar se a lenda era certa. Un día o meu
avó e outros tres ou catro mozos da súa idade decidiron ir a
comprobar se aquelo era verdade. A xente dicíalles que tolearan, que
se ían estarían arriscando a súa vida. Aínda que o meu avó tiña
medo decidiu ir. Chegaron ao camiño arredor dunha medio hora antes
da hora na que se dicía que o lobo pasaba por alí. Decidiron
distanciarse un pouco do camiño e agocharse entre unhas herbas. Para
o seu asombro, as cinco e media en punto pasou o lobo a fume de
carozo polo camiño. Volveron á casa. Cando chegaron, preguntáronlle
por un veciño ao que chamaba: “O Queridiño” xaque, ao parecer,
decidira ir canda eles a ver o lobo pero con eles non fora, os
veciños saíron na súa busca e, atopárono no camiño por onde
pasaba o lobo, sen unha man e desangrándose; levárono á vila;
onde un médico que, con moito esforzo, conseguiu salvarlle a vida.
Cando estivo en
condicións, contou que, uns minutos despois das cinco e media,
pasaba el polo camiño correndo para chegar a ver o lobo cadanseus
amigos, cando el e o lobo golpeáronse de fronte e, o animal despois
de fustrigarlle un pouco nas pernas, atacouno e arrincoulle unha man.
0 comentários:
Enviar um comentário