OS
LOBOS
Un
home camiñaba tranquilamente polo bosque, e deuse conta de que
alguén ou algo perseguíao. Como era de noite, non vía nada;
empezou a correr coma un tolo, sen saber a onde ía, o corazón
latexáballe moi rápido. Parouse para respirar un rato, tremíalle
todo o corpo, pensou que xa non lle perseguía nada, que despistara a
esa cousa, fora o que fora. Deuse a volta, para poder situarse, agora
víase ben, a lúa daba de cheo nesa parte do bosque, viu unha
xigantesca manda de lobos, volveu á carreira, corría e corría sen
mirar atrás. Ao lonxe divisou unha pequena aldea, xa estaba a salvo,
ou iso pensaba. Pero, de súpeto, tropezou cunha pedra e caeu ao
chan, morto de medo, levantou a cabeza, mirou ao seu arredor, había
coma quince lobos rodeándoo, viu como un lobo se ía botar encima
del, pechou os ollos, xa non quería ver o que lle ía pasar, era
lóxico, morrería. E... Despertou, despertou na súa cama, tremendo
e suando co medo. Estaba alterado. ''Vaia sono'', pensou. E
levantouse a coller un vaso de auga, para despexarse.
Marina
Rigueira Merino, 2ºB
0 comentários:
Enviar um comentário